گاهی اوقات در بیتی به واژه ای برخورد می کنیم که معنای این واژه چنان جا افتاده است که  نمی توان تصور کرد ممکن است آن را به معنای دیگری تعبیر نمود و البته این قبیل واژه ها کم هم نیستند.می خواهم در مورد واژه "کارخانه "برایتان بنویسم.واژه ای که در نگاه اول نمی تواند بار تغزلی و یا به تعبیر یکی از دوستان شان شعری داشته باشد.کثرت کاربرد این واژه سبب شده که فقط همان معنی رایج در ذهن ما نقش ببندد. برای نمونه ابیاتی  از لسان الغیب حضرت حافظ  را برای روشن تر شدن موضوع می آورم:

بیا که رونق این کارخانه کم نشود         به زهد همچو تویی یا به فسق همچو منی

در کارخانه ای که ره علم وعقل نیست     وهم ضعیف رای فضولی چرا کند

فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر     کاین کارخانه ایست که تغییر می کنند

به نوک خامه رقم کرده ای سلام مرا     که کارخانه ی دوران مباد بی رقمت

لغت نامه نویسان به اقتضای کارشان که کنکاش وجستجوست با استنباط از بیت آخر مجازا کارخانه را "دنیا ،جهان،گیتی"معنی کرده اند و این چهار بیت را شاهد آورده اند.حالا اگر فقط" کارخانه دوران"را "دنیا " معنی می کردند وجهی دارد اما در سه بیت قبل از آن دنیا معنی مناسبی برای کارخانه نیست و اضافه کردن کارخانه به دوران هم می رساند که کارخانه باید معنی مستقلی داشته باشد.

از معنی دوجز "کار" و " خانه" واضح است که کارخانه به معنی جایی است که در آن کار انجام می شودو نظامی هم آن را در مورد کارگاه نقاشی به کار برده است:

آن پری پیکر حصار نشین      بود نقاش کارخانه چین